عاشق كه باشي همه چي واست رنگ و بوي ديگه اي پيدا ميكنه.

اين همه مدت زبان ادبيات فارسي خوندم همش ميگفتم چي ميشه كه يه شاعر توي يك بيت از آرايه ي تناقض استفاده مي كنه.

چطور ميشه كه هم تاريكي و هم روشني رو با هم در يك زمان حس ميكنه و مينويسه.

اما حالا ميبينم كه اگه عاشق باشي همه چيز ممكنه

يه ثانيه پيش مينويسم جگر تشنه ات محال است سيراب شود سايا

و چند ثانيه ديگه مي نويسم

هرچه هم سيراب بشم باز هم در اوج سيرابي ناسيرابم

عشق يعني همين

جگر تشنه ي من هميشه تشنه ي توست

هر لحظه كه سيرابم كني باز تشنه تر توام

سيراب ناسيراب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: